μπλουμ-μπλουμ!

Το καλοκαίρι έκανα ένα ταξίδι στο χωριό μου. Στα Λεχαινά Ηλείας. Πήγα να δω τι κάνει η μαμά μου που με άφησε 2 μήνες να βολοδέρνω μόνη μου στην Αθήνα. Ανάμεσα σε δουλειά, παιδιά, και σύζυγο, έντονη η απουσία της. Αχ! βρε μανούλα πεθύμησα το φαγάκι σου............Πήγα τσαμπουκαλεμένη και γεμάτη παράπονα. Όταν πλέον με κάλυψε η παρουσία , τα χαδάκια , και οι νοστιμιές της πήγα και στο σόι. Πρώτα στην  ξαδέλφη μου.. Παπαφούργιας όπως πάντα βούτηξα 5-6 σαπούνια και 3-4 μπάλες οξυγόνου. Ούτε αμπαλάζ ούτε καλαθάκι δώρου....τίποτα. Έτσι στά  χέρια. Χτύπησα το κουδούνι, και ανοίγοντας μου την πόρτα εγώ αντί να χαιρετίσω, προσπαθούσα να ισορροπήσω τα σαπούνια και τις μπάλες στα χέρια μου. ΕΕΕΕ! οταν τα παράτησα στο τραπέζι, ούτε η ξαδέλφη  με χαιρέτισε. Κοίταγε τα σαπούνια, (τα πέρασε για γλυκά), μετά τα μύρισε, και μετά με χαιρέτισε. Επιτέλους. Ξετρελάθηκε με τα σαπούνια. Και εγώ χάρηκα πολύ με τις καλές κριτικές της.Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα την εξέλιξη.....1εβδομάδα μετά η ξαδελφούλα μου με παίρνει τηλέφωνο σκασμένη στα γέλια και μου λέει ότι μου έχει τον πρώτο μου (πελάτη). Ο άντρας της τα καταευχαριστηθήκε τα σαπούνια και οι γιοί  της τις μπάλες οξυγόνου. Ο άντρας της λούζεται, και ξυρίζεται με τα σαπουνάκια μου. Και του αρέσουν ........και ο μικρός της γιός ο (τσογλανάκος) μου φώναζε ...(εγώ θέλω τα μπλεδούλια). Έτοιμη λοιπόν η παραγγελιά.....Οι αντρικές μπαλίτσες οξυγόνου που έφτιαξα εχτές το βραδυ, και τα σαπούνια του ξάδελφου. Ξαδελφούλα πάλι πίσω εσύ? Σιγά μην σε αφήσω χωρίς δωράκι εσένα...................