ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ

Αφορμή για το σημερινό μου παραλήρημα στάθηκε ένα χθεσινό τηλεφώνημα με μια φίλη. Καθώς της έλεγα ότι πρέπει κάποια στιγμή εγώ να πουλήσω κανά σαπούνι και αυτή κανά κερί ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε το χόμπυ μας, μου απάντησε αφοπλιστικά. Κατερινάκι μου ο κόσμος δέν έχει λεφτά γιά σαπούνια, και κεριά. Ο κόσμος πεινάει. Σοκαρίστηκα. Οχι δέν ζώ στη κοσμάρα μου .....έχω λεφτά, και δεν ξέρω τι γίνεται. Οκέυ λοιπόν πτωχεύσαμε. Ναι αλλά εμείς κάτι πρέπει να κάνουμε. Ποτέ δεν θα σταματήσουμε εμείς οι γυναίκες να πηγαίνουμε στο ναό(πολυκατάστημα καλλυντικών), ούτε θα σταματήσουμε να έχουμε υποχρεώσεις. Θα μας χαλάσει δηλαδή την λαμπάδα για το βαφτιστήρι μας να την πάρουμε από την Ασημίνα (κάνει υπέροχα λαμπάδοκουτα με decoupage), να κάνουμε δώρο ένα κερί από την Βικυ,  μια κορνίζα απο την Ρούλα, .ένα μοναδικό κόσμημα από την Σαπφώ. Τι θέλω να πω?? Ας σταματήσουμε να δίνουμε τα λιγοστά χρήματα μας στα πολυκαταστήματα. Ας κάνουμε δώρα χειροποίητα, που κάθε ενας χειροτέχνης βάζει εκτός από την τέχνη του και την ψυχούλα του. Και έτσι θα γυρίσουμε και τα χρήματα μας. Να στηρίξουμε η μία την άλλη. Να γυρίσουμε την πλάτη σε δώρα άψυχα, του σωρού που υποστηρίζονται από μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού. Φεύγουν τα λεφτά μας.Βάζουμε στα σπίτια μας λαμπερά αντικείμενα, φίρμες, και πορσελάνες. Πάμε στα σούπερ μάρκετ και γεμίζουμε το καρότσι με αφρόλουτρα, κρέμες σώματος και σαμπούαν γεμάτα χημικά.Χημικά. Ολα. Και έχουμε την ψευδαίσθηση οτι είναι πιο φθηνά από τα χειροποίητα.Τι να πω? Ειμαι ολίγον.. έξαλλη. Αυτά και άλλα τόσα θέλω να γράψω αλλά δεν θα χωρέσουν πάλι.Συγχωρέστε με αν με όσα γράφω σας θύμωσα, αλλά έτσι νιώθω πια.